Dolayısıyla, Twitter’ın yeni bir yönetim şekli olduğu, insanların sadece ziyaret etmekle kalmayıp içinde yaşadığı bir yer olduğu hissi var. Ve bir yönetim için vatandaşlık kurallarını kimin koyduğu, kimin sürgüne gönderildiği, dışlandığı veya Twitter hapishanesine atıldığı çok önemlidir. Musk’ın devralınmasına yönelik öfkeli ve coşkulu tepkiler, başkanlık yarışlarına verilen öfkeli ve coşkulu tepkilere benziyor çünkü her iki durumda da liderlik değişikliği, insanların günlük yaşamlarını nasıl deneyimlediklerini gerçekten etkiliyor.
Yine de çok önemli bir farkla, henüz hiç kimse bir sosyal medya demokrasisinin nasıl olacağına dair ikna edici bir fikre sahip değil. Dolayısıyla, seçim seçimleri yerine seçenekler, Twitter’ın eskiden sahip olduğu türden yönetişimdir; mevcut ilerlemeciliğin teolojisine veya şu anda sahip olduğu kişiselleştirilmiş yönetişime dayalı olarak, kuralları ve normları biraz belirsiz bir şekilde uygulayan bir ruhban sınıfıyla, Çar Elon I ile. af çıkarırken açıklayan Alex Jones sonsuza dek sürgünde kalacak çünkü çarın çocukların ölümünü istismar eden herkesten nefret etmek için kişisel nedenleri var.
Seçim buysa, monarşi ve oligarşi teorileri, gerçek dünyadaki Amerikan cumhuriyeti teorileri kadar geniş olsalar bile, sanal siyasetle yoğun bir şekilde alakalıdır. Bu, Yarvin’in gerici analizinin yanı sıra Marksist teorileştirme için de geçerli: Tıpkı onun ilerici “Katedrali”nin potansiyel olarak Twitter üzerinde Amerika’dan daha fazla güç uygulayabilmesi gibi, sağcı bir milyarder veya “patron” sınıfı da sanal bir dünyaya daha makul bir şekilde hükmedebilir. gerçek olandan daha fazla politika.
Sanal güç ile gerçek dünya siyaseti arasında da dinamik bir ilişki vardır. Ama nereye gideceğini henüz bilmiyoruz. Metaverse, Beyaz Saray’ı kimin işgal ettiğinden çok sosyal medya krallıklarını kimin yönettiğinin daha önemli olduğu bir noktaya kadar gelişecek mi? Gerçeklik, sanal alanı demokratik otoriteye tabi kılarak, ortaçağ siyasetini düzenleyerek intikamını alacak mı?
Şimdilik, Musk’ın kararnameye göre yönetimini izlerken, kesin olarak söyleyebileceğimiz tek şey (hükümdarları her zaman şaşırtan gelir sorunları dışında) kral olmanın iyi olduğu.